Hoofdstuk 3 – Een gelukkige familie

Als je student bent, heb je altijd veel te weinig tijd, en de tijd die je hebt vliegt letterlijk voorbij. Verslagen, colleges en tentamens wisselen zich doordeweeks af, en in het weekend leren of een gezellige avond maken in de stamkroeg om de hoek. Ik moet toegeven, met dat laatste heb ik verder geen probleem.

Het enige licht dat schijnt is de lamp op mijn bureau, terwijl ik met alle tegenzin mijn huiswerk maak. Het vorige weekend was druk, en school heb ik toen totaal verwaarloosd, waar ik op dit moment dus erg van baal. “Come on Reev, maak het af.” spreek ik mezelf in, maar tevergeefs.

“Lukt het een beetje?” vraagt Elenor, ze komt de kamer inlopen om een paar boeken en haar pyjama te pakken. “Nee..” zucht ik. “Niet zoveel slapen tijdens de lessen dan!” zegt ze als grapje, maar ik kan er niet om lachen. Ze heeft ook gelijk, na een weekend vol feest is het echt een wereldwonder als je kan wakker blijven tijdens de colleges.

“Waar ga je heen?” vraag ik aan haar, vanachter mijn laptop, als ik opmerk dat ze van alles in haar tas aan het proppen is. “Ik slaap het weekend bij Thomas.” zegt ze vrolijk. “Oh gezellig, veel plezier.” zeg ik. sta op en geef haar een knuffel. Het is leuk om je beste vriendin zo gelukkig te zien, en dat is ze dag en nacht sinds ze een vriendje heeft.

Thomas is een aardige jongen, en ik zou liegen als ik zei dat ik met hem niet alle hoeken van de kamer heb gezien, maar dat is niet voor Elenor’s oren bestemd, misschien wel omdat dat ver voor hun relatie gebeurde, en dat verhaal het tussen hun twee alleen maar moeilijker zou maken. “Geen tijd voor en geen zin in..” zeg ik tegen mezelf als ik naar de keuken loop voor een snack.

In mijn hoofd ga ik elke mogelijke optie na om niet te hoeven leren vanavond, en Elenor weet dat ik dat doe, ze kent me goed genoeg. “Aangezien jij vast niet meer gaat leren, misschien kan je vragen of Blea kan blijven slapen?”. Mijn blik veranderd onmiddelijk, daar heb ik zelf nog niet aan gedacht. “Ik ga haar meteen bellen.” zeg ik, en zwaai als Elenor de voordeur uitloopt.

“Veel plezier!” roep ik erachter aan, terwijl de telefoon overgaat. “Met Blea!” klinkt het opeens aan de andere kant van de lijn. “Hé Blea, met Réva. Had je zin om vanavond een meidenavondje te houden?” vraag ik enthousiast.

“Ehm, ik kan niet Reev, het spijt me. Ik ga naar de film met Pink.”, ze voelt zich schuldig, dat merk je aan haar manier van praten. “Maakt niet uit!” zeg ik snel.

“Veel plezier vanavond.”, voeg ik er nog met een vrolijke stem aan toe. “Sorry.. Dankje, jij ook!” hoor ik, en dan wordt de verbinding verbroken.

“Vriendjes zijn lastig..”. Ik aai Milow over zijn rug, hij begint meteen te spinnen. Als zelfs mijn zusje vanavond niet kan omdat ze uitgaat, besluit ik het maar rustig te houden.

Met moeite doe ik nog wat aan school op de laptop, maar uiteindelijk beland ik toch weer om Simbook. Mijn ogen glijden over de nieuwe vermelding. “Vriendschapsverzoek van Danny.” lees ik hardop voor.

Ik klik zijn profiel aan, hij komt me vaag bekend voor. Ik besluit hem te accepteren, en begin meteen te typen, ik wil weten waar hij mij van kent.

“Hai! Je had me toegevoegd zag ik haha, en je komt me bekend voor, alleen kan ik niet zo snel thuisbrengen waarvan.. So tell me? Ik hoor het wel.

xo

Omdat ik het niet kan laten blader ik ook nog even door zijn foto’s heen, het is een knappe jongen. Ik probeer te herinneren waar ik hem van ken, maar er komt me helemaal niks te binnen schieten.

Als het tegen twaalven is sluit ik de laptop af en ga in bed liggen, maar slapen komt er nog niet van. Met mijn hoofd lig ik te denken over hoe ik mijn toekomst voor me zie. Met een kind, of zonder kinderen, en met wie. Wanneer? En waar? Allemaal vragen die ik niet kan beantwoorden, maar wel over na moet gaan denken.

Al mijn vriendinnen bevinden zich al in een serieuze relatie, Blea denkt met haar vriendje, Pink, zelfs na over kinderen. Daarbij wordt het ook wel eens tijd om over Jade heen te komen, het is nu al een paar jaar geleden, en hoe erg ik het ook nog steeds vind, ik moet doorgaan.

Wanneer mijn gedachten over Jade gaan, luister ik altijd hetzelfde liedje, en ook nu, lig ik met vochtige ogen en oordopjes in te luisteren naar dat nummer. Mijn lippen bewegen mee op de muziek, en heel zachtjes komt er wat geluid uit mijn mond.

“I miss you, I miss your smile. And I still shed a tear, every once in a while. And even though it’s different now, you’re still here somehow. My heart won’t let you go, and I need you to know, I miss you.”. Langzaam val ik in slaap met dit nummer op herhalen, denkend aan de mooie momenten die we samen gedeeld hebben, maar toch ben ik er nu ook zeker van dat het genoeg is geweest.

Posted in: Generatie 3