“Alis, ik ben hier helemaal niet op m’n gemak.” zeg ik, terwijl ik angstig rondkijk door de kroeg. “Tuurlijk wel, je moet alleen net even iets meer op hebben, en dan gewoon jezelf laten gaan.” lacht ze. Ik kijk haar aan, zonder iets te zeggen, mezelf laten gaan, iets wat ik dus zeker niet kan.
“Bestel een drankje, geloof me nou maar, het helpt.”. Ik rol met m’n ogen, en houd mijn hand in de lucht. De serveerster, die meteen opkijkt, komt op me af gelopen. Ik wil wat zeggen, maar voordat ik de woorden over mijn lippen heb, begint Alis te praten. “Een Cherry Casanova voor ons beide.”.
“Wie zegt dat ik dat lus?” zeg ik zogenaamd boos, waarna we beide in de lach schieten. Enkele secondes later staan er twee glazen op de bar, vlak voor onze neus. “Sla deze hier maar achter over, ik ga dansen.” roept Alis, als ze met het glas in haar handen verder de kroeg in gaat.
“Straks ben ik haar dankbaar, straks ben ik haar dankbaar.” moedig ik mezelf aan, en zet het glas aan m’n lippen. De alcohol wekt een branderig gevoel op, maar op de een of andere manier, bevalt het me. Als ik mijn eerste glas op heb, bestel ik de volgende.
Hoewel ik hier nu al een aantal weken ben, zijn mijn gedachtes nog steeds in m’n geboorte-stad. Opnieuw zet ik mijn lippen aan het glas, dat de blonde dame voor mij klaar gezet heeft. Ik sluit mijn ogen, dit is leven. In een keer drink ik het leeg. “Nog een keer hetzelfde.” roep ik luid.
“Ik zei toch dat het je zou bevallen!” schreeuwt Alis in m’n oor, als ze me ziet lopen door de kroeg, terwijl ik nog een glas leeg drink. “Ik weet niet, ik ben nog steeds niet op m’n gemak hier.”. Giechelend kijkt ze me aan, ze staat te wiebelen op haar benen, ze is ladderzat.
“Alles goed?” vraag ik haar bezorgd, ik moet schreeuwen, en ze is nauwelijks te verstaan door de harde muziek. “Ja prima, beetje aangeschoten denk ik..” antwoord ze, met een op het ene moment giechelend, en op het andere moment moeilijk gezicht.
“Oké, misschien dronken.”, ze kan niet stoppen met lachen om haar zelf. Als een boer met kiespijn begin ik te glimlachen, ik wil hier weg, en zo snel mogelijk, dit is gewoon niet mijn ding.
“Alis, ik moe..” probeer ik te beginnen, maar wordt op hetzelfde moment onderbroken. “Oh my gosh, Ras, achter je, leuke paarse jongen, ik ben weg.”. Ze geeft een knipoog, draait zich om, en is binnen een fractie van een seconde uit het zicht.
Ik zet snel mijn glas neer, op de eerste de beste tafel die ik zie. Haal mijn arm langs mijn lippen om de laatste druppels drank van mijn lippen te vegen, en op dat moment wordt ik op mijn schouder getikt. Ik draai me om, een knappe man, staart me aan.
We kletsen, lachen, en dansen, een uur lang, tot het tegen sluitingstijd begint te lopen. “Ehm, ik ken je misschien net één avond, maar zou ik misschien je nummer mogen, dan kunnen we vaker wat afspreken?” vraagt hij, en zet een lieve glimlach op. “Ja, waarom niet?”. Ik probeer te stoppen met zo dom te lachen, maar het lukt niet, dit gevoel is geweldig.
White Velvet 
Posted on 8 december 2011
0